Een paar maanden geleden werd ik benaderd door iemand die ik goed ken. Ze had slecht bericht van de artsen gehad en wilde met mij spreken. Niet dat ze van plan was om snel dood te gaan, maar om over haar ideeën met betrekking tot een uitvaart te praten.

In de maanden die volgden hadden we regelmatig contact. Ze was namelijk iemand die zelf graag de touwtjes in handen had. We maakten samen een heel draaiboek voor haar uitvaart. Zo wilde ze graag voor alle genodigden gebakjes van die ene bakker en lekkere koffie en cappuccino van die speciale koffiewinkel in de stad. De kist die ze uitkoos paste ook helemaal bij haar. Een kleurrijke kist met stoffen bekleding van binnen en van buiten. De gasten waarvan ze graag wilde dat ze zouden spreken op haar afscheid werden door haar zelf gevraagd. Ook de plek waar het afscheid plaats moest vinden, werd door haar zelf gekozen.

De dag voor haar overlijden stuurde ze mij een berichtje. Of ze mij nog even kort kon spreken. Toen ik bij haar kwam, wilde ze graag dat ik het hele draaiboek van haar uitvaart nog een keer met haar doornam. Na haar knikje dat het goed was, heb ik afscheid van haar genomen en beloofd dat ik alles zoals afgesproken voor haar zou regelen.

Het afscheid is precies gegaan zoals zij wilde. Aan het eind van de afscheidsbijeenkomst kregen alle genodigden een glas met bubbels zonder alcohol. Op het moment dat de kist naar buiten werd gedragen, vormden de genodigden een erehaag en werd er geproost op het leven. Zo had ze het gewild…..